Merhaba

7 Aralık 2007'de oğlum doğdu, anne oldum ve hayatım tümüyle değişti. Öyle bir çoğalmış, öyle bir zenginlikle karşı karşıya kalmıştım ki buna alışmam biraz zaman aldı, zorlandım. Hem muhteşem hem güç zamanlar yaşadım. Güldüğüm de oldu, ağladığım da... Ege şimdi 3 yaşına yaklaşıyor. Zor günlerin çoğu geride kaldı. Şimdi günlerim daha keyifli, birlikte daha çok eğleniyoruz, birbirimizden çok şeyler öğreniyoruz. Hiçbir şeye değişmeyeceğim bir ışıltı var gözlerinde. Bana bakınca, beni öpünce, bana "Seni çok sevdim annecim," deyince öyle ılıcık bir şey akıyor ki içimde, "o an"ı yaşayabildiğim için, Ege benim oğlum olduğu için milyonlarca kez şükrediyorum.

Doğumda hastane odamızın kapısına asmak için yaptığım kalp
şimdi oğlumun odasının kapısını süslüyor.

Bebekliği bizi üzen sağlık sorunlarıyla geçince, yemesi içmesi, yıkanması giyinmesi derken biraz fazlaca titizlenir oldum. Şimdilerde biraz daha normale dönüyorum sanırım, ama yine de en azından anne eli değmiş şeyler yemesi çaba gösteriyorum. Yediği, giydiği, oynadığı şeylerde benden bir iz olması hoşuma gidiyor. Bu blog bu izlerin kaydını tutmak için biraz da...

Sevgiyle...